تأثیر روش حساسیت زدایی با حرکات چشم و پردازش مجدد بر بازنمایی های عاطفی منفی بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه

مقدمه: بازنمایی های عاطفی تحت تأثیر شیوه ی پردازش اطلاعات و درک فعلی از خاطرات، خلق وخوی فعلی و بسیاری از عوامل دیگر قرار دارد، هدف پژوهش حاضر، تعیین تأثیر درمان حساسیت زدایی منظم چشم و پردازش مجدد بر کاهش نشانه های اختلال استرس پس از حادثه و بازنمایی های عاطفی منفی در بیماران بود. روش ها: روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی می باشد، نمونه آماری پژوهش حاضر با استفاده از نمونه گیری هدفمند (قضاوتی) شامل 32 بیمار مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه ناشی از حوادث رانندگی از بین 50 بیمار انتخابی که در مرکز ترومای استان کرمانشاه واقع در بیمارستان طالقانی بستری شده در سال 1393 بودند، که به دو گروه مداخله و شاهد (هر گروه 16 نفر) به صورت تصادفی اختصاص داده شدند. یک منشور درمانی حساسیت زدایی با چشم و پردازش مجدد (eye movement desensitization reprocessing (emdr تنظیم شده برای بیماران آسیب دیده در سوانح استفاده شد. گروه مداخله هشت جلسه ی هفتگی تحت مداخله قرار گرفتند. گروه شاهد در لیست انتظار قرار گرفتند و در طی چهار جلسه با روان شناس ملاقات کرده و درمان معمول (treatment-as-usual؛tau) دریافت کردند. پرسشنامه های روان شناختی مقیاس تجدیدنظر شده ی تأثیر حوادث، افسردگی بک، اضطراب بک اجرا شد. آزمون های آماری کلمونگروف – اسمیرنوف و آنکوا به کار استفاده شد. یافته ها: قبل از اجرای مداخله میانگین نمرات اختلال استرس پس از سانحه گروه مداخله 34/9±12/63 بود که در پس آزمون به 54/4±12/18 کاهش یافت، میانگین گروه شاهد در پیش آزمون 75/8±69/65 و در پس آزمون به 53/8±88/64 تغییر یافت که تغییرات کاهشی معنادار نبودند و نتایج حاکی از آن بودند که اجرای emdr به صورت معناداری بر کاهش نشانه های اختلال استرس پس از سانحه و به موازات آن بر افسردگی، اضطراب و بازنمایی عاطفی منفی از حادثه ی آسیب زا در بیماران مبتلا به ptsd مؤثر بود. نتیجه گیری: نتایج بیانگر آن است که عناصر درمان حساسیت زدایی منظم چشم و پردازش مجدد بر پایه ی ساخت نظری پردازش اطلاعات تطبیقی از طریق تأثیر بر یکپارچه سازی حافظه و حل و فصل آسیب حل نشده می تواند در پردازش اطلاعات مربوط به حادثه ی تروماتیک و شدت نشانه های بیماران مبتلا به اختلال پس از سانحه مفید باشد.